wynająć — dk Xc, wynająćjmę, wynająćjmiesz, wynająćjmij, wynająćjął, wynająćjęła, wynająćjęli, wynająćjęty, wynająćjąwszy wynajmować ndk IV, wynająćmuję, wynająćmujesz, wynająćmuj, wynająćował, wynająćowany 1. «wziąć w najem, w czasowe płatne użytkowanie… … Słownik języka polskiego
wynająć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wynajmować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wynajmować się – wynająć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} podejmować płatną pracę u kogoś, zwykle na krótko, np. pracę sezonową : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wynajmować się do zbioru truskawek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wynajmować — → wynająć … Słownik języka polskiego
lato — n III, Ms. lecie; lm D. lat 1. «najcieplejsza pora roku, trwająca na naszej półkuli od 24 czerwca do 23 września; okres upałów» Gorące, skwarne, upalne, chłodne, deszczowe lato. Wyjechać na lato. Wynająć pokój na lato. W lecie a. latem dni są… … Słownik języka polskiego
podnająć — dk Xc, podnająćjmę, podnająćjmiesz, podnająćjmij, podnająćjął, podnająćjęła, podnająćjęli, podnająćjęty, podnająćjąwszy podnajmować ndk IV, podnająćjmuję, podnająćjmujesz, podnająćjmuj, podnająćował, podnająćowany «wynająć, wydzierżawić coś komuś … Słownik języka polskiego
wyżywienie — n I 1. rzecz. od wyżywić. 2. «to, co służy do utrzymania życia, do jedzenia; pożywienie» Całodzienne wyżywienie. Coś (np. mleko) jest podstawą wyżywienia. ∆ Wynająć (komuś, od kogoś) pokój z wyżywieniem «wynająć pokój, którego cena obejmuje… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
ciupka — ż III, CMs. ciupkapce; lm D. ciupkapek «małe, ciasne pomieszczenie, ciasna izdebka; klitka» Wynająć tanią ciupkę w hotelu … Słownik języka polskiego
dorożka — ż III, CMs. dorożkażce; lm D. dorożkażek «lekki pojazd konny odkryty lub ze składanym daszkiem, wynajmowany za opłatą; jeden z miejskich środków lokomocji (dziś mało używany)» Jednokonna, dwukonna dorożka. Dorożka na gumach, z budą. Jechać… … Słownik języka polskiego
fiakier — m IV, D. fiakierkra, Ms. fiakierkrze 1. reg. B.=D. a. M.; lmMB.fiakierkry «dorożka» Jechać fiakrem. Wynająć fiakra. 2. reg. B.=D.; lm M. ci fiakierkrzy, te fiakierkry, DB. fiakierkrów «dorożkarz» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
